Senin hiç düþlerin öldü mü Zahmira? Avuçlarýndan kayan umutlarýn el salladý mý? Baharlar müjdeci diye bilirken yeniden karlar yaðdý mý? Gülümseyiþler dudaðýnda donarken, Ýçinde kývýlcýmlar alev aldý mý? Sen ölü düþleri gördün mü Zahmira?
Karanlýktan kaçtýðým günlerde koynuna sýðýnýp Karanfil kokunu içime çekerdim, bilmezsin Taze çay gibi gelirdi, sýcacýk, nedense bana Gün sabaha dönerken uyuyakalýrdýn, öperdim Düþlerimde konuþtuðumu duydun mu hiç Zahmira?
Ay, baþýný dayadý sanýrdým göðsüne, ýþýl ýþýl Nefesin kadar ýsýtamazdý güneþin en koyusu Gidip de masallarýný aný olarak býraktýðýn gün Ayazlar vurdu yüreðimi, düþlerim yok oldu Ardýndan gelen düþlerime sahip çýktýn mý Zahmira?
Çocukluðumun yansýdýðý aynalarý kýrdým bugün Senin hatýranla dolu eþyalara dokunmadým ama Yýldönümünü kutlarken sensizliðin ilk gününün Tek bir soruyla sesleniyorum artýk sana Düþlerim seninle öldü, gömdün mü Zahmira?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mutedildalgalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.