Ýnsanlar habersizdir,acý pusuda! Acýnýn sesi duyulur bir anda, Kýsýr bir döngüdür hayat burada. Acýya ait ne varsa beni korkutur… Onu görmek istemesen de! Küt diye,önünde durur: Lütfen! acý benden uzak dur. Sana gel demiyorum, Amma,git diyorum. Düþlerimde bile gezinme… Bir ateþsen arýndýr kendini; Kurtul artýk þu korkunç- kimliðinden.
ÞÜKRAN BEÞIÞIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
kafiye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.