Çarmýha gerili serçeler, Tarifsiz acýlar ! Parlak ýþýklar, Çapanýn enerjisi, Gömleklerin beyazý yeþili, Lâl etti dilleri . Kar yaðýyor… Çok üþüdü, Ameliyat odasý. Sen görmedin amma, Serçeler gördü Çünkü onlar üþüyordu. Rüzgar býçak gibi, Renkler gittikçe soldu, Hýçkýrýkla dolu bir heybe Çarmýha gerili ! Kavruk diller, Sen görmedin Sadece serçeler gördü. Yürüdü zaman Bitmeyen çilesiyle… Benmiydim üþüyen ? Yoksa serçelermiydi?
Sosyal Medyada Paylaşın:
kafiye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.