Þu an, karanlýk bir odada oturuyorum Sadece mum ýþýðýnýn aydýnlattýðý Aklýma ilk gelen sen oluyorsun Yanýmda olmasan da, seni düþünmek ne güzel. Mum yavaþ yavaþ erimekte Sanki umutlarým mumla beraber Yok olacakmýþ gibi, Hafif bir hüzün kaplýyor içimi. Birazdan hiç beklemediðim bir anda Telefon çalacak, Biraz ürkek ve heyecanla kim olabilir diye düþünsem Bu baþý boþ saatte. Ahizeyi kaldýrýp, alo dediðimde Belki de sen çýkacaksýn karþýma O an, kelimeler düðümlenecek boðazýmda konuþamayacaðým Öylece donup kalacaðým karþýnda. Kendime geldiðimde seni ölesiye Sevdiðimi haykýracaðým. Öyle zorki, Anlatamam sana Seni severek sensiz olmak. Zaman aleyhimize iþliyor Ve ben hala sana doyamadým. Anlatmak istediklerimi anlatamadým. Yalnýz, bir gün sensiz olacaksam Bu asla seni sevmediðim anlamýna gelmez. Birazdan her yer aydýnlanacak Ben yine yalnýzlýða mahkum olurken Sense ailenle birlikte olacaksýn Beki de beni o andan itibaren unutacaksýn. Sana iyi geceler deyip, Ahizeyi kapattýðýmda Bir an için gerçekle yüz yüze Geleceðim. Ve üzerimde ki o bilinmeyen yük Kendini yavaþ yavaþ huzura býrakacak Hafiften kapanan göz kapaklarým Açýlmaya baþladýðýnda Hiçbir þeyden habersiz Sanki o aný yaþamamýþ gibi Kendimi bir koltuðun üzerinde Yarý baygýn bulacaðým. O an için gece bitmiþ Gün aðarmýþtýr artýk. Sen benim gecelerimi süsleyen Hayal perim olsan da, beni avutan Unutma ki, bir gün mutlaka Sonsuza dek kadýným olacaksýn.
Orhan Bol
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhan bol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.