Karanlığa Bakıyordu/Denizler...

Devrilmiþ o nice þah’larýn
Saraylarýna son bakýþý gibi
Tahtýný yakýp da kaçýþý gibi
Baþ’larda taç olmasý elzem iken
Deniz’ler ötesi sürgünlerde yýllanan
Ve mezarlarý gurbet el de anýt olan
Nazým’lar gibi karanlýða bakýyordu.

Acýmasýz kadere tutsak yolcularýn
Bu kaçýncý üzüntüsü/kaçýncý çilesidir
Tükenmiþ artýk ruhlarý iskelesiz rýhtýmlar da
Ve elleri düþmüþ savunmasýz her iki yanýna
Elveda diyor yine o büyük sevdasýna...
Yine öyle çaresiz yine öyle bir baþýna
Can diri yakýlanlar gibi/karanlýða bakýyordu.

Kurþun Asker’lerle tüfeksiz sipersiz
Dönülmez azam sefere çýktýðýný bilen
Külliyen kahraman savaþçýlar gibi
Mahkumiyet geçmiþini hiç silememiþ
Dev yürekli adem’lerin selama durduðu
Ay yýldýzlý bayrak altýnda/karanlýða bakýyordu.

Göz bebeklerinden söküp almýþlar ferini
Mum ýþýðýndan da cýlýz kör kalmýþ ümitler
Dünya’da birden çok tükenmiþ hayallerini
O doðmaya yeminli güneþin battýðý yerde
Adý tarihe kayýtsýz kalan gençler…
Ve yiðitler gibi/karanlýða bakýyordu.

Sosyal Medyada Paylaşın: