Zaman... Acýmasýz zaman, Nasýl da üstüme basa basa geçiyor, Aldýrmýyor kemiklerimi sýzlatýrken.
Gençtim, aldandým. Bekleyecek sandým. Oysa ben bir yana koþtum, O bambaþka bir yana.
Aradým durdum mutluluðu, Bir hayalin peþinden koþtum. Farkettim sonra geç kaldýðýmý, Baktým arkasýndan, koþmak istedim. Tozu dumana katýp gitmiþti çokten. Son bir umutla baktým, Güç aradým dizlerimde, kalbimde inanç, Bulamadým.
Aynaya baktým, Yüzümde kýrýþýklýklar. Her þeye raðmen onca yaþanmýþlýklar, Geç kalmýþtým.
Hayat denen trenin damýnda Ters yöne koþmuþtum. Þimdi aðlamak zamanýdýr. Çünkü mutluluðun varýlacak yer deðil, Gidilecek yol olduðunu unutmuþtum... Sosyal Medyada Paylaşın:
ölümün ayak izi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.