TESTAMENT
Sadece yüzümün gölgeleriyle konuþup
karabasanlarýmla alay ettim
çukur gibi gülümseyip
tümsek gibi aðladým
sesimi bile unuttum ve çöl gibi giyindim
bilinir ki zaten
bu asýr için en garip hayalci
sözün eskidiði yerde bir üvey baba hüznüydüm
þahýn sýnýrlý gidip geliþi bir tahtada
filin garipsenen ölümüydüm
tahta üzerindeki aklýný kaçýrmýþ siyah beyaz kareleri hiç ettim
söylenir ki ben bir ucubeydim
Dilim bir eski dil
bir prehistorik seviþ gözlerim
kimileri bir yýlan gibi bakýyorsun der
ama zehirimden ölen yok
sadece ceset edilmiþ bedenimi
çocuk bacaklarý taþýsýn isterdim
belkide kýrgýnlýðým bundandýr
bu saðmal çaðda
neden bu kadar yalnýz kaldýðýmý
kimlere sorayým
yargýçlarýmý astým ve kirli tarihi insan ettim vicdanýmda
kimse için bir diðeri olmadan yaþadým
belkide suskunluðum bundandýr
iðde kokusunu uzun süre alamayýþýmdandýr belkide
birilerine kýzgýnlýðým
ki onlar hatipleriyle geldiler
ve hatýralarýmý öldürüp
bedenimi kutsal bir suyla yýkadýlar
bilincim kapandýðýnda
hala aðzýmda bir pamuk tadý vardý
sapsarý bir çocuk neþesi gibi gelirmiþ meðer
ÖLÜM
Bir antik obelisk gibi yükseliyor ama baþucuma dikilen taþ
çünkü ben sizi uyutmadým be ahmak kafalar
çýkýnýnýzdaki katýðý çalan çakal olmadým
neden çok üþürdüm yine de bilemedim
çiyanlarýn bozuk paralarla kandýrýlamayacaðýný anladým
hemde bir fýsýh vakti
yaram çarmýhtan dönenlerden bile derinken
sözümü tuttum
kili onarmaya çalýþmadým
ama yine de insan olamadým
KUKLA SEVERLER ÜLKESÝNDE
SARP ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.