Üşüyorum

Ýki ucu keskin bir çizgide
Yaþadým ben…

Ellerim ayaza çekti sevdalarýný
Kalbim hiç bitmeyen yarýmlarýný tuttu
tamlarýnýn içinde

Þimdi ayaktayým
Beni geride býrakan hayatlara inat…
Ellerimi koynuma sokup ayazlarýmý
Isýtýyorum unutarak

Bilmediðim bir ülkede
Bilmediðim bir þehirde
Bir köþe baþýndayým, zifiri…

Üþüyorum…

Bir yürek tuttum gözlerimle…
Hiç dokunmadým ben
Hiç tatmadým…
Elimi uzatmadým ayaz kesmesin sevdam diye
Erteledim ben…
Beni, seni, bizi…
Sonralarý erteledim.

Sonra
Gözlerimin tuttuðu yüreði
Sakin bir ekim gecesi,
Yeþil bir ýrmaða salýverdim…

Yýllarca kaçtým kendimden.
Kendim kendimi unuttu kendinde…
Bütün unutuþlarýmýn sureti gölgelendi
Ýki ucu keskin bir çizgide…

Adý yaþamaktý benimkinin…
Annem beni beþikte büyüttü,
Hayatsa eþikte…

Bir yürek tuttum þimdi ben ellerimle.
Dokundum her þeyimle
Beni, seni, bizi…
Sonralarý ertelemedim…
Ýlk defa bu kadar saðlam bastý
Kalbim bir kalbe…

Sonrasý uçurum,
Sonrasý eþik,
Sonrasý iki ucu keskin bir çizgi…
Ve þimdi elleri ayaza kesmiþ bir sevda kaldý
Gurbete düþmüþ yüreðimde…

Çaðla GÖKDENÝZ



Sosyal Medyada Paylaşın: