Gölgeydi Cehennem, Tek Bir Soluk için
Erzurum’a, sabahýn beþinde yollarda yürüyen adýmlarýmýza…/ Van’a… Gönlümü fetheden bu güzel þehre. Hayatýmýn iki yýlýný kocaman yýllara dönüþtüren tüm yaþanmýþlýklarýma…/ Artos Daðý’nýn eteklerinde yarým býraktýðým; ama birgün mutlaka tamamlayacaðým hikayeme…
Aynada yokluðuna baktým
Bugün ilk defa
Ýlk defa olmayan dudaklarýnla
Seviþtim ölürcesine
Ateþtin, cehennemdin
Bense
Cehennemdim, ateþtim
Öyle öyle
Uzun uzun
Seviþmiþtik zamanlarca...
Boynumuzda hançer gitmeler
Emanet gibi asýlýydý oysa
Ben gemilerimi batýrmýþtým seninle
Sen köprülerini yýkmýþtýn
Gökyüzüne baktým, gözlerine
Ýkisi de zifiri
Sendeki karanlýktý bütün ateþlerin hükmü
Ellerimin eteðinde yalnýzlýðýma sarýldýn
Sonra sen
Soluk soluk üþürken bedenim
Nefes nefes kuraklýk
Boyunca yol alýrken dokunuþlarýn haritasýnda
Pusulamýz yüreðinin parmak uçlarýydý oysa
Yýkýk kentler býrakmýþtýk gözlerimizin ilerisinde
O gece dudaklarýn þahitti
Ve þahitti tüm kýzýllar
Benim gemilerim çökmüþtü denizlerin dibine
Senin köprülerinle seviþiyordu þimdilerde
Avuçladýðýn kalbim
Kaybettiðimiz tüm yollar,
Geri döndüðümüz yeminler…
Þahitti üstelik
Cehennemdim, ateþtim
Kýzýl bir kanla kanýna girendim oysa ben
6 temmuz 2009
Çaðla GÖKDENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.