Býrakýn! Yalýn ayak, çýplak dolaþayým Karanlýk gecede. Serin bir þelale dökülürken Sýrt aðrýlarý çekeyim. Çimlerin üstünde, Çatlamýþ dudaklara Su vereyim. Dökeyim kendimi Yanan tenin serinliðine. Ama mahkumluk devam ediyor.
Býrakýn! Binlerce insaný davet edeyim. Ayný sofrada oturup, Ayný sevinci paylaþýp, Onlardan önce, Onlarýnkinden Daha büyük bir acýyla Öleyim. En güzel düþlerimizle Dünyayý kuralým. Bilinç zevkinden Çýldýrýncaya kadar Tartýþalým bilimi.
30.09.2007 Kazým DEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
kazım demir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.