ŞÜKÜRLER OLSUN BİLEMEDİM.

Aþka aþýk güller gibiydi solmuþ yüzüm.
Bir ömür heder olmuþ çökmüþ hüzün.
Doðduðum günmü kara bilmem iki gözüm.
Geceyi gündüze katmýþým da bilemedim.

Gün oldu bir hayale tutunup kandým.
Olmadý yanýp dönüp can dost aradým.
Hüzünleri tesbih edip göklere yazdým.
Bencileyin candostum candaymýþ bilemedim.

Gülü kokladým doyamadým sevdasýna.
Bülbülü dinleyip aðladým gamlý yasýna.
Hiç kýyamadým Mecnun’una Lleyla’sýna.
Rabbim vermiþ banada kýymetini bilemedim.

Heyhat!baharý beklerken ömrüm kýþ olmuþ.
Baktýðým fidanlar kendine yol bulmuþ.
Ömür dediðin bitmeyen soluksuz telaþmýþ.
Baðýþla Rabbim nefesimi saymayý bilemedim.

Bir benmiyim diye aðlarken isyanlarda.
Yalnýzlýk arkadaþ olmuþ,duvarlarda.
Kelamýn dilimde öðrendim sabrý sonunda.
Þükürler olsun yalaný,riyayý hiç bilemedim.



BANUHAN HÜLYA








Sosyal Medyada Paylaşın: