ÖLÜM ZAMANIM...

bir soðukluk yalýyor yine
içimde alazlar kol gezerken
bir soðukluk yalýyor yorgun tenimi
gözümde aþk tütüyordu, hasret rüzgarlarýnda
bir martý belirmiþti daha dün gibi
aþk beklediðim gönlümün ufuklarýnda
beyaz mý beyaz bir martý
kanatlarýnda sevdaya özlemlerim vardý
gözlerinde hüzün
bir eylül daha geldi bak gülüm
ellerimde yok yine
yok yine ellerimde o tatlý yüzün...
korkularým depreþti aniden
sýmsýcak özlemlerim de öldü bak
sevda treninin dumaný yine bacada kaldý
gökyüzüne ismini yazmaz artýk tane tane
eylülde ölür sevdalarým
özlemlerim can çekiþir yine
herkes yeni bir sevdaya programlamýþken geleceðini
ben ölürüm eylül ayý gelince
soðuk bir rüzgar yalýyor tenimi
içim hasretlere kanca atmýþ bir deli gibi
titreþen yapraklara takýlýr gözüm;
soðuk bir yel tarafýndan kopartýlan yapraklara
týpký bencesine düþer kuruyan yapraklar
seni özlerken düþtüðüm gibi
o kapkara topraklara...


Metin Kaya ÝLHAN
TRABZON
01.09.2009

Sosyal Medyada Paylaşın: