Yaralı Kalp

Bir yaralý kalbim var, için-için kanayan
Yýllardýr hiç gülmeyen, hep huzuru arayan

Ýnsanlar kýrar beni, hakir görür, hor görür
Çelmeyi takmasalar, ayaklar rahat yürür

Ýç çektikçe artýyor, derindeki sýzýntý
Ne kaný durduran var, ne tortuya kazýntý

Besleyen yok arkadan, bitmek üzere akan
Kan deðil sanki artýk damarýmda dolaþan

Bir vefa göremedim, kim geldiyse yanýma
Herkes kýrýyor beni, yetti artýk canýma

Sanki borçluyum gibi, bedel aldýlar benden
Çok kýrdýlar kalbimi, “ama hiç istemeden!”

Etrafýmý çevirdi sonra kalbime girdi
Kime dostum dediysem kalbimi dipten deldi

Hep sevgiyle çarpmalý insanlarýn kalpleri
Sevgiyi paylaþmalý, paylaþmalý dertleri

Her gün arar dururum beni candan sevecek
Kimbilir nasýl yerden,nasýl kimse gelecek

Yama tutmuyor artýk, büyüdü delik hepten
Kýrýldý aciz kalbim, her gün pek çok sebepten

Merhem de kar etmedi, yaralar kapanmýyor
Kimse gelip yanýma derdim nedir sormuyor

Nerdesin nazlý güzel, günler geçip gidiyor
Gün geçiyor geçmeye ömürler tükeniyor

Diner mi bilmem bir gün þu kalbimin yarasý
Herkese ibret olsun bu yaþam macerasý

09/05/2007
Necati ÞÝMÞEK
Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: