Ne eski yollar ne eski yýllar , Hatýramda hep dökülmüþ yapraklar Sarý ,soðumuþ belli sokaklar. Cam kýrýklarý , Kalp kýrýklarýnýn yerini almýþ Þen kahkahalarla dolu sokak , sessiz kalmýþ. Köfteci yerinde, tanýmadý beni yaþlanmýþ.
Bir çeyrek yedim hep caným çekerdi, Mis gibi kokar burnumun ucu titrerdi . Öðle zamaný olunca ah! içim geçerdi.
Nedense öyle gelmedi burnuma kokusu, Tadý yok. Belki de artýk O eski hevesim yok. Uzunca bir süre karþýdan baktým sokaða, okula, Dökülen sarý yapraklara. Artýk ,o okulda Öðretmenimde yok.
Sosyal Medyada Paylaşın:
limoniçam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.