mumları ne zaman yakacağız?

bu þehrin ýþýklarý, sularýn üzerinde oynaþýyor
yalýn yürek bir kadýn senin gibi
ve bir köþe bulsak üç kadeh demlenecek
boðazýma vurur her bir kadehin dibi
birkaç sözden ibaret ne varsa görülen hor
yarý þeffaf laflamamýzda sorgu sual yok
gecenin ayazýnda varýp gidemediðimiz
o meþhur edirne bayýrýnda sabahlamak zor
elim ayaðým buz kesilmiþ, halbuki kýssam çok
muktesit zamansa önümde su gibi akýp gidiyor…
martý çýðlýklarýný boðar vapur sirenleri
yüzünü haydarpaþa garýna vereceksin
baðýndan kovulmuþlar gibi bir þeylerden vazgeçerken
terk ederken topraðýný yalýnayak karýþ karýþ
burgazýn cüssesinde açtýðým yaralar derin
her zaman yaptýðým gibi eli boþ dönmek
akþamdan kalma o soysuz karanlýða mana arayýþ
sanki daralan dört duvarýn uyutmuyor
hayatýma kastý olan bir ilkbahar çiçeði
nedendir beyazlýðý hiçbir vakit kir tutmuyor
yol yordam bilmez, belli belirsiz geleceði
kim bilir burnundan soluduðun her an
o kahve tadýnda kahveye çalan gözlerin
çinli bir savaþçýnýn okunda kývýlcým çakan
bulduðun her boþluða karaladýðýn sözlerin…
esasen geçmiþi defnettikçe yaþýyorum
tuhaftýr, ne zaman laflayacaðýz suna
her fýsýldayýþýmda yarý firari küskünlüðüne þaþýyorum
ben ýslýðýndaki rüzgara sövüyorum, o bana
ne içersem burnumdan geliyor
vücudumu kaplayan bir kahýr, irice simsiyah bir kahýrdýr
alamadýðým kendim bir duvar, vakitsiz ketum ve saðýr
sen ateþ kusan bir volkan gibi hýrçýn
yarý mahcup sedasýz gecenin kokusu aðýr
ve marmara akþamýnýn melteminde söyleniyor deniz
ve yine içimizi kemiren ayrýlýk korkusu aðýr
ve yine hislerimde kývranacaðým kimsesiz
tenhalýðýnda loþ sokaklar geceye mahsus
ve uðultusunda bir benim kalan mahsur
kimi zaman takatim olmaz konuþacak
yaðmuru yemiþ toprakta ekin tarlasý sakallarým
acýsý suratýnda tomurcuk, diken ve yalan olur
birkaç ukala bira þiþesi balayý yaþasak
o ‘parlament’ adýný verdiðimiz müsellim yolunda
sen beni arayýp sordukça keyfim yerinde
tuhaftýr, mumlarý ne zaman yakacaðýz suna?

raþit nadir,
Sosyal Medyada Paylaşın:

rasitnadir Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

vazgeçmek!.. müptelasıyım gözlerinin… çıngıraklı bir sinsilik… bu şehir!.. geceler… bir vakit yanında olacağım bir ekim günüdür… dağ başını pus sarmış! ezan türkçeydi bu sevmek öyle sevmek değil!