KAÇAK

KAÇAK


Yaþanmýþlýklarýmýn kaçak yolcususun sen
Bir bilet almýþ nereye gittiðini bile bilmiyorsun
Trenin kalkýyor herkes telaþ içinde koþuþturuyor
Senin ise umurunda bile deðil.

Sadece etrafýna bakýnýyorsun
Söylenenler konuþulanlar sana hitap etmiyor
Yanýna gelinip merhaba deniliyor gülen yüzlerle
Sen onlarýn deðerini bile bilmiyorsun

Yüzler beliriyor sanki sana aþina, tanýdýk yüzler
Dönüp bakýyorsun ama görmüyorsun
Hani sana o ördüðün duvarlarýn öðrettiði gibi
Bakýyorsun ama görmüyorsun.

Yolculuðunun, yaþanmýþlýðýmýn neresinde olduðunu bilmiyorsun
Ne önemi var ki gidilen yerin, nasýl olsa yarý yolda ineceðim diyorsun
Hayat sana o kadar anlamsýz geliyor ki
Anlamsýzlýklarýn için de boðuþuyorsun

Tutulan yeminler iþitiyorsun, hani sana bir zamanlar güç veren yeminler
Sonra ise bir ürperti sarýyor içini
O tutulan yeminlerin ne kadar anlamsýz þeyler olduklarýný hatýrlatan bir ürperti ve sonra kaybolup gidiyor…

Anlamsýz bir duygu, daha önce hiç hissetmediðin bir þey sarýyor içini
Farkýnda deðilsin ama nereye gittiðini bile bilmeden çýktýðýn bu yolculuk
Sona yaklaþtýkça sen de eksildiðini fark ediyorsun
Eksiliyorsun ne tren sesini duyuyorsun ne de konuþulanlarý.

Ve bir ses.
Sanki yolculuðunun bittiðinin habersisi olan bir ses
Sana hadi artýk deniliyor sense mayhoþ gözlerle bakýyorsun etrafýna
Kalkýp kompartýman çýkýyorsun, muzaffer bir halin var.
Küçük adýmlarla kazandýðýn bir zaferin varmýþ gibi.
Tertemiz ayrýlýyorsun hikâyemden.

Sosyal Medyada Paylaşın: