Gözlerinde gizliydi gülüþü, Ne kadar da manalýydý göz süzüþü, Büyük adam gibiydi tavrý…. Sanki milyon kitabý sýðdýrmýþ bedenine Ama bilmiyor söylediðinin mânâ ve nedeni ne? Ve bin âlimin duruluðu sinmiþ hâline, Bir de öyle yakýþýyor ki “Baba” deyiþi, ........henüz konuþmayý çözemediði diline.
Koþuyor saða sola pervasýz, Benim bile korktuðum köpeðe “hoþt” diyor, Her gören sanýr ki; çok þeyden haberdâr, Çiþini bile altýna yaptýktan sonra söylüyor.
Büyümüþte küçülmüþ bunlar, Lâkin haberi yok ki, evde birikmiþ sorunlar, Gülerken anne ve babasýna Oysa çoktan kar yaðmýþ ........bîhaber olduðu ailesinin bekâsýna.
Cumartesiydi, gün öðle saatlerini henüz geçmiþ Bir hayat fasýlasý kadar uðramýþtý ........ “Baba” dediði adam yanýna, Gözlerinde gizli o gülüþü Ve manalý göz süzüþü özlemiþti belki de, Gerçi hüzne boðuluyordu bedeni her seferinde Ama, hýçkýrýklarýn arifesinde bir vuslat yaþadý Sanki ömrünü yüz yýl ötesine taþýdý, Ýç çekti, güldü, onunla oynarken gözleri daldý, Anlatýlmasý imkansýz, ........görmeliydiniz ne garip haldý… Ve hicrana vardýðýnda yelkovan, Bütün zamanlarý çýnlattýran ........vedalý son sahneden geriye Bir hançer yarasýný andýran ........yürekteki o tarifsiz derin sýzý kaldý…
Ve o küçük adam; Anlamýþ olacak ki babasýnýn gideceðini, Hýçkýrýk ve gözyaþýndan titreyen dudaklarý Öyle bir mana yüklemiþti ki, habersiz, Bir çýrpýda söyleyiverdi, o veciz sözü, Aðlatýverdi zaten buðulanmýþ iki gözü… Ýþte O sözde gizliydi esrar, ……saf ve temiz yüreðinden dökülen ýsrar, Sadece “Baba” diyordu aðlýyarak, ……Sanki ”Baba kal” diyordu, tekrar tekrar….. …… …… …… …… …… Haftada bir görüþüyor bu iki adam, Küçük adamýn adý Ahmed Selim’di, “Baba” dediði adam mý kim? , .....Varsayýn onun adý da Metin’di.....
(Oðlum Ahmed Selim için kaleme aldýðým þiirimdir.) 17.03.05 / Frankfurt
Metin Eser Sosyal Medyada Paylaşın:
MetinEser Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.