KUM YIĞINLARI

Hepimiz kum yýðýný gibi duruyorduk,
Uçsuz bucaksýz tepeler üzerinde,
Sonra þiddetli bir rüzgâr çýktý,
Rüzgâr bizi nasýl da savuruyordu!
Biz savruluyorduk amansýzca havaya,
Gülümseyen gönüller dönüyordu yuvaya.
Sevgi dolu kalplerimizle
Nasýl da güven duyuyorduk!
Dünyamýz dardý ama neþe doluydu,
Bulutlar üzerimizden geçerdi,
Tepemizde uçurtmalar uçardý.
Oyuncak bebeklerle oynardýk,
Ýki tahta arasýna evler yapardýk,
Dünyayý iðnenin deliðinden geçirirdik,
Dünya ile gece gündüz dönerdik,
Okyanuslar ve kýtalar arasýnda,
Kumlar üzerinde yüzerdik,
Dalgalara asýlarak.
Annemiz bir taþ, babamýz bir tahtaydý,
Hayatýmýz, rüyamýz ve gerçeðimiz,
Yaþamýmýz hep bir güzergâhtý,
Sonra þiddetli bir fýrtýna çýktý,
Bizi savurdukça savurdu,
Biz savrulduk,
Bizi kavurdukça kavurdu,
Biz kavrulduk,
Her birimizi bir daðýn arkasýna attý,
Kaf daðýna uçanlarý bir daha göremedik.
Sonra yaðmurlar yaðdý,
Þiddetli mi desem þiddetli!
Sonra ýrmaklar akmaya baþladý,
Hiddetli mi desem hiddetli!
Ayrýlan parçalarýmýz,
Derelerde, çaylarda susuz kaldý,
Biz durmadan yine koþtuk,
Denizin mavisiyle kucaklaþtýk.
Tuzlu su bizi harcadý,
Biz harcandýk,
Binalara kum ve çakýl olduk,
Sýkýþtýkça sýkýþtýk,
Ruhumuz hapsoldu,
Gün yüzüne çýkamadýk,
Mahkûm edildik,
Buluttan duvarlara.
Kalbimiz ve duygularýmýz,
Dondu ve betonlaþtý,
Betonla yattýk,
Betonla kalktýk,
Þehrin karanlýk hayatýnda uyandýk.
Unutma! Her þeyde bir hikmet vardýr,
Senin þer gördüðün iþte hayýr vardýr.
Bütün bunlar hayata tutunmak içindi,
Bir yudum nefes almak içindi,
Ahireti kazanmak içindi.
Üzülmüyorum, sevinemiyorum da
Ancak kum yýðýný tepeleri özlüyorum,
Elimi uzatýyorum ama yetiþemiyorum,
Yetiþmek þöyle dursun,
Hayalini bile kuramýyorum…

01.03.2007
Yukarý Çulhalý Köyü
Akdaðmadeni
Sosyal Medyada Paylaşın: