Not: sitenin veritabanýndan kaynaklanan teknik arýza nedeniyle üyeliðim ve bana ait tüm bilgiler siteden silindiðinden dolayý yeniden üye olup, þiir eklemek durumunda kaldým.
Dar geliyor bu koca þehir bize.
Sýðmýyoruz yüreðine.
Þehir bizi soluyor.
Þehir bizi yutuyor.
Þehir bizi kusuyor.
Bizi kabullenemiyor bu þehir….
Biz, biz bu koca þehrin,
Dýþa vurmasý oluyoruz..
Oysaki;
Bu þehri biz kirletmedik ki, bizi dýþlýyor.
Bu þehir zaten kirliydi,
Cüzamlý gibi bu þehrin kanýnda,
Bu þehrin damarlarýnda ihanet dolaþýyor.
Bu þehir bir kez vurgun yemiþti..
Çamur çirkef sýçramýþtý bu þehre
Bu þehrin ne aþklarý temiz yaþanmýþ,
Ne dostluklarý dürüstçe..
Ne de;
Üzerindeki deðerlerine saygý duyulmuþ..
Bu þehrin aðacýný üzmüþ,
Arýsýný küstürmüþ..
Suyunu bile kirletmiþlerdi.
Kenarý köþesi kir içindeydi..
Bu þehir binlerce kez kirlenmiþti.
Bu þehirde bir tek,
Bir tek kirlenmeyen biz kaldýk.
Bir biz temiz,
Bir biz tertemiz kaldýk! !
Sen kaldýn.
Ben kaldým..
Senle ben kaldýk....
Daðarcýk – 05.05.2007 / 22:55
Ferah Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.