EFENDİLE EFENDİSİ'NE
EFENDÝLER EFENDÝSÝ’NE
Kutlu Doðum Haftasý nedeniyle
Ýzin ver ummâna, ben de dalayým
Efendiler, efendisi Efendim.
Kalem âciz, yazan âciz, dil âciz
Efendiler, efendisi Efendim.
Ýnsanoðlu Sen’i, her dem okusun
Gergefinde ilmik ilmik dokusun
Terin bile, gülden alýr kokusun
Efendiler, efendisi Efendim.
Seninle yayýldý mârifet, sanat
Nedir küfürdeki bu kadar inat?
Zulümle dolmuþtu bütün kâinât
Efendiler, efendisi Efendim.
Neler çektin neler, ehl-i küfürden
Saðýrdan, dilsizden, kalp gözü körden
Medet umanlar var, hâlâ o þerden
Efendiler, efendisi Efendim.
Ýlimle, îmanla, þefkatle… doldun
Bir nur gibi doðdun, gül gibi soldun
Hem inse, hem cinne Peygamber oldun
Efendiler, efendisi Efendim.
Hendek’te aðladýn, Bedir’de güldün
Ýrþatla, tebliðle durmadan yeldin
“Garip gurebâ”nýn gözyaþýn sildin
Efendiler, efendisi Efendim.
Sana hasret kaldý mihrapla/minber
Vahiyle yayýldý, o misk-i amber
Gönüller Sultaný ufuk Peygamber
Efendiler, efendisi Efendim.
Ne kadar methetsem az gelir seni
Aþkýnla gark eyle, ne olur beni
Ýnsanlýða sundun, en “ekmel” dini
Efendiler, efendisi Efendim
Olan güzelliði, ben sende gördüm
Ümmetin olunca, murâda erdim
Tek örnek, tek önder Sen’sin Efendim
Efendiler, efendisi Efendim.
Yanýk yüreklerde gül oldun açtýn
Sevgi tohumunu kalplere saçtýn
Sonunda, “Refik-i âlâ”ya uçtun
Efendiler, efendisi Efendim…
Bir caným var, Sana kurban Efendim…
Canýmýn Cânân’ý, Sen’sin Efendim…
En sevgili Sen’sin, Sen’sin Efendim…
Doðum günün, KUTLU olsun Efendim...
04/04/’08
Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.