kalýn çizðilerle altýný çizdik hayat denen ömrün
sakin denizlerde yüzdük çoðu zaman
arada dalgalansada okyanuslarýmýz
hep bulduk bir ada yaþatacak
zincirlerle baðladýk sevgileri
buluþturduk hep bir potada günü
kah romanlara konu oldu günümüz
kimi gün herkesle ayný sahne
sakladýk içimizde en þuh kelimeleri
kýrmýzýya çalsada rengi cümlelerimizin
sus geldi dudaklarabekledik
belki bir tamamlayan olur diye peþpeþe noktalar koyduk
özledik çoðu zaman gözlerde anlamlarý
bekledik belki anlamlarda buluþtuk
zamana ilaç görevi yükledik umutla
belki kaçýrdýk anlarý beklemekten
yargýsýz yargýlandýk bazen
belki çoktu suçumuz
kimbilir belki de yoktu
masumduk
süzdük çokça geçmiþi
elekte kalan yaþanmýþlýklar
adýna yaþ dedik
ve buðün derken bir baktýk yol yarýyý geçmiþ
biriktirdik çokça sevgiler
gizledik belki avuçlarýmýzda
aldýklarýmýz yüreðimizde
alamadýklarýmýzýn tadý damaðýmýzda ümid ettik bolca
bir rüya gördük belki hayra yorduk
belki tetikte bekledik gelecek felaketi
büyüdük ve öðrendik sabrý
çizdik gözlerimize hüzünleri
ve bir rüyaydý hayat
varmý yüzünde tebessüm
yüreðinde huzur
avuçlarýnda çocuksu ebeler....