Baðý çözülüyor dizlerimin Feri gidiyor gözlerimin Her sabah coþkusuyla uyandýðým Kuþ cývýltýlarýný özlüyorum
Kirpiklerimde kuruyor gözyaþým Bedenimin içi sanki bomboþ Ve loþ sokaklarda gibiyim Sessizlik, sükût ve huzur… Ne kadar da hoþ
Ve gözlerim hala kapalý Kaldýrým taþý üzerinde oturan Dilencinin gözleri gibi Çok oldu gözlerimi kapayalý Gözlerimin açýk olduðu günleri özlüyorum
Dalgalar yavaþ yavaþ yükseliyor Güneþ usulca batýyor Veda ederken bile gözlerim kapalý Asla açýlmýyor Ve ruhum, Vedadan uzak kaldýðý günleri özlüyor Ama ne çare! Dalgalarýn arasýnda kaldý geçmiþim Geleceðim gözkapaklarýmýn ardýnda Susuzluða aç gibi Geçmiþime muhtaç yüreðim
Uras < Ne Kendimle, Ne De Kimsesiz >
Sosyal Medyada Paylaşın:
Uras Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.