EY KOCA ÝSTANBUL! Ey koca Ýstanbul! Kurdular sana sessiz bir pusu Yedi tepen de bir baþka puslu
Bulutlarý da göremez oldun, taþ yapýtlar engel O taþ yapýtlar ki yüreðine saplanan bir çengel Her adým baþý zehir, her adým baþý bir sürü leþ Sen ise kendi sokaklarýnda, kendine çilekeþ
Sen ki ne fetihler gördün, dünyada eþi olmayan Sen ki ne komutanlar gördün, bir benzeri olmayan Sen ki ne ordular gördün, kýlýcý yüreði olan Sen ki ne gemiler gördün, topraðý da deniz sayan Ne tarihler yazdýn iki kapýnda, takdire þayan
Ey koca Ýstanbul! Pusular da bir gün biter elbet Sürmez hiçbir zulüm ilelebet
Sosyal Medyada Paylaşın:
Uras Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.