Sensiz geceler, korku verirdi bana Uyuyamazdým sabahlara kadar Seni sayýklar dururdum Ta ki, güneþ doðana kadar. Ayrýlýk saati yaklaþtýðýnda Gitme diye baðýrýrdým arkan sýra Nafile yakýp giderdin yüreðimi. Bense, Ýçim yanarak yokluðuna aðlardým. Oysa neler düþlemiþtim, Neler hissetmiþtim senin için Seninle oturur. seninle kalkardým Yeni baþlayan her güne Seninle merhaba derdim. Hep seni yazar, seni okurdum Bitip tükenmeyen yazýlarýmda Dönüp dolaþýr hep sana Bir þeyler anlatmak isterim. Oysa ki sen, Bir sonbahar yapraðý gibi savrulup gittin Bir daha dönmemek kaydýyla. Belki bir gün, ummadýðýn bir anda karþýlaþýrsak Yýllarca anlatmak isteyip de anlatamadýðým Bende kalan körelmeyen aþkýný O an, kelimelerle anlatamasam bile Bil ki, bakýþlarýmla anlatacaðým Ayak üstü bir kaç dakika Ýçinde olsa.
Orhan Bol
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhan bol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.