a/yn gözbebeklerimde durur þavký ayýn döndürür tüm gün mavilerini siyaha da kurþun gibi aðýrlaþýr, dert baðlar . gönlüm aðlar… aðlar da, neden sar/a/maz yaralarý yâr...
þ/in sorulur elbet hesabý her vedasýz gidiþin. esir kelimelerdir yýllarca hýncahýnç içimde biriktirdiðim. büzer durur dudaklarýmý bir buse-i þermin... ve hükmü dudaklarýmdan alýp alnýma yazgý diye koyan sevdiðim bir adýn aþk senin, diðeri; sýrr – ý kadim...
k/af bu, yalnýz bir aþk-ý muaf… bozulmasýn büyüsü diye mahþere dek mahfî tutulan, lalezârý bile gül/zâr kýlan, ve anlaþýlan, etmeden tek kelâm... dokunmadan eller birbirine, kalpten kalbe akan...
þimdi “nun” çukuru olsun yanaklarýmda gamze/m yerine, halden anlamayan sevgiliye mezar niyetine… ve aþký öldüren kaleme veyl olsun dindiremiyorum bu sefil kalbimi, ki; mim aþkýna yaklaþýyorum/
yavaþ yavaþ ölüme…
Sosyal Medyada Paylaşın:
ss_berceste Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.