pes etmeyeceksin...

Belki bir kuru daldýn,
Belki uzun uzadýya bir sarmaþýk.
Belki elmalarýn en hasýný veren bir elma aðacý;
Yada kurumaya yüz tutmuþ
Yüz yýllýk bir çýnar…
Kim bilir?
Belki hayat denilen bu tarlada,
Ufacýk bir fidandýn…
Yada birilerinin nefes almayý unuttuðu bir orman!

Belki yapraklarýn vardý;
Yeþil yeþil,üzüm üzüm,
Belki sonbahar vurmuþtu,
Sararmýþtýn;solmuþtu benzin…
Nisan yaðmurlarý ýslatmýþtý belki seni;
Belki aðustosun sýcaðý kavurmuþtu!
Kim bilir?
Belki hayat denilen bu saksýda;
Koyu kahve bir toprak parçasýydýn.
Yada birilerinin sulamayý unuttuðu bir tohum!

Belki bir ýrmak kenarýnda;
En küçük hücrene kadar toktun suya,
Belki çok açtýn;
Bir avuç ilgiye,alakaya…
Belki bir sahra çölünde olmayandýn sen!
Olsa da yaþayamaz olandýn…

Ne olursan ol;
Elbet senin de baharýn gelecek,
Sende yeþereceksin yeniden,
Mutlaka!
Her baharýn ardýndan aðladýðýn gibi,
Her gün doðumuna gülümseyerek
Hayat dolacaksýn…
Þimdiden;
Güneþ gösterdi bile yüzünü,
Unutma sözünü!
Bana söz verdin;
Pes etmeyeceksin…

Sosyal Medyada Paylaşın: