Söyleme sakýn! Ses çýkarmadan bekle karþýmda, Gözlerini uzaklara mý dikersin; Beni mi seyredersin bilmem! Ama söyleme... Dýþarda Ýstanbul’a özgü trafiðin sesi Ve bir kaç ayrýlýk inlemesi; Yeterli. Býrak kuþlar bir süre cývýldasýnlar, Ne olur dokunma gökyüzüne; Gökyüzündeki hayallerime Bir süre mavi kalsýnlar! Sen hiç bir söz söyleme; Kibirini at yüreðine Ve ellerini koy göðsüne Vicdanýný dinle. Akþam olsun,Ýstanbul’a ay ýþýðý vursun; Yýldýzlar konuþsun Ama sen sakýn ses etme! Ben ayrýlýklara tövbeli, Þu ufacýk gönül mahallemde Biraz mutlu kalalým...
Ses çýkarma aþkým; Bulamasýnlar bizi, Gemiler gelsin geçsin tersanelerden ve limanlardan. Býrak mendil sallasýn elalem; Sen ellere uyma! Kokun burnuma dolsun, Ýstanbul kýskansýn tenini; Gülyüzünde güller açsýn Bahar imrensin gülüþlerine...
Ama ne olur konuþma! Olur da feleðin çemberi dönüverir yolundan, Þaþar rotasýndan Ve bizi bulur en olmadýk anda... Mutlu kalmak için en iyi yol; Saklanmak hüzünlerden ve kaderden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
allj Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.