sobe

ne zaman ki gece olur,
karanlýk çöker:
ben þiir olurum,
dökerim göz yaþlarýmý dizelere!
her satýrýma aðýt yakar,
aðlarým naralarca...
kalemime çið düþer,
kaðýdýma çýð!
o kadar aðýrlaþýr ki zaman,
geçmez saniyeler,senelerce!

ne zaman ki hazan olur,
yaprak düþer;
ben þair olurum,
yüreðimi atarým kelimelere!
ellerimi buz tutar,kalbimi güz.
hüzün saklanýr içimde bir yerde.
ben çocuk olurum,
yumarým gözlerimi,
sayarým binlerce,milyonlarca!
sen hiç olmasan da,gelmesen de
ben oyun sanarým bunu;
oynarým ömrümce!
ve sonunda,
belki sen gelirsin;
sobe...
Sosyal Medyada Paylaşın: