KARBEYAZ

KARBEYAZ

Ýzin verse yüce rabbim kuluna,
Kör eylesem düþmanlarýn gözünü.
Canlar versem Tükiyemin yoluna,
Görsem Türkistanýn gülen yüzünü.

Avcý olsam ceylanýmý arasam,
Yâr zülfünü ellerimle tarasam,
Gonca olup gülþeninde türesem,
Þen eylesem baharýný yazýný.

Bulut olup yeryüzünü seyretsem,
Aþýk olup bir gönüle meyletsem,
Sarý tele nagme naðme söyletsem,
Her gün yâr aþkýna çalsam sazýmý.

Dosta gitsem ak güvercin donunda,
Bir ömür boyunca kalsam yanýnda,
Diz çöküp de yarenlerin önünde,
Dostluðun yürekten alsam hazzýný.

Yýldýz olup hilalimle süzülsem,
Al bayraða “vatan” diye yazýlsam,
Dost gönlüne halka halka dizilsem,
Tatsam mutluluðun kar beyazýný.

Dünyada insanca bir yaþam olsa,
Barýþ düþmanlýðýn yerini alsa,
Nefret duygularý doðmadan ölse,
Herkes birbirinin çekse nazýný.

Ýhsan ÞOLA-23.07.2009


Sosyal Medyada Paylaşın: