Yine gece oldu Güneþ gitti Bir karabasan gibi, Þehrin üstüne çöktü karanlýk Bir anda ýþýklar yandý ve aydýnlandý þehir Sahte insanlarý gibi yalancý aydýnlýk Beyaz, kýrmýzý, sarý Renkler farklý olsa da Hepsi yalancý ýþýktý sonunda Isýtmayan, yaþatmayan Gece ve ýþýklar Hepsi senin olsun Senin gibi sahte ve soðuk… Duygusuz, acýmasýz Tüm kirliliði örten karanlýðýn Güneþ doðunca Ne yapacak? Her þey aydýnlanacak Iþýklar sönecek Sen kaçacaksýn güneþten Çünkü korkak yüreðin Isýnmasýn, yaþamasýn istediðinden Bir sonraki karanlýða kadar Kaçacaksýn! Sen kaçma ve bak… Denize bak, mavi kokarsýn Kýrlara bak, yeþillensin yüreðin Ve güneþe bak, ýsýnsýn bedenin Kaçma! Sabah rüzgârlarý bunlar Çabuk geçer Isýnýrsýn güneþ yükselince Daðýlan saçlarýn, üþüyen bedenin Korkutmasýn seni Býrak geceyi ve þehri Iþýklar yanmasa da olur Çünkü güneþ hep benimle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşıl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.