sek..

elleri ilk hecesinde aklýmýn
adak aðacým dilsiz

uykular bölündü
dünden yýprandý yaprak
ayasý yanýk topraðýmýn

yüzüm yokluk
ruhum acý
çað yamasýyla mimlenmiþ
sessiz, þiirsiz

kýr dikeni ikindi tenim
sarý odalarda içimin gövdesi, çizik
yaþam biletim, tek kiþilik keten lifi
yüreðim, didik didik

dokunamam!
parmaklarýmda hayat kesik
t/aþ, k/um, s/öz derken birileri
doldu asuman gözlerim
göremem ömrü denizi
ay battý üstelik

þimdi tozlu raflarda
bir defter arasýnda
hýçkýrýyor hayallerim

kýrýlan nar gibi
saçýlýp gitti tek tek
sek umut tanelerim

ki;
ben, beþeri
saçlarýmda dolaþan yaðmurlarý
ayaklarýma bulaþan güneþi
çocuklar ölmeden önce sevmiþtim
...







Sevinç Uslu
( hare / Ýstanbul - 2006 )

Sosyal Medyada Paylaşın: