BOYACI ÇOCUK

Yüzündeki simsiyah boyalarýn aksine
Gözlerinin içi gülüyor boyacý çocuðun
Umutlarýna vurulmuþ her kelepçeye inat
O yüreðindeki kuþ kafeslerini hep açýk tutmakta

Iþýl ýþýl parlayan gözlerle bana doðru gelip
Boyayayým mý abi? dedi bin ümitle
Kendi yaþam kýrýklýklarýmýn da etkisiyle
Baðýrmýþtým ’Hayýr istemiyorum’diye
Kýrýklýklarýma bir de masum boyacýnýn
Mavi tonlarýndaki hüzünlerini eklemiþtim

Sonra anladým olur olmaz hatalar yaptýðýmý
Bir tebessüm ile aldým gönlünü,çaðýrdým onu
Bir þeyleri baþarmýþ edasýyla yürüdü
Onur ve gururla aldý örselenmiþ ayakkabýlarýmý

Sonra karþýma geçip öylesine sordu
Abi yüzün neden böyle asýk?
Bizim güneþe dayanmýþ yüzümüz deðil
Ýplerle dolanan boyunlarýmýz asýk dedim
Anlamadý ne demek istediðimi
Sen umutlarýna kaldýðýn yerden devam et
Boþ ver dedim boyacý çocuk

Boyacý çocuk bana bilgelikle dönüp de
Asýl sen boþ ver abi! dedi
Seni üzen insanlarla ne yaþa ne de nefes al
Seni mutlu etmek için çýrpýnan insanlarý gör
Seni üzenlere verdiðin deðeri ve þansý onlara da ver
O zaman göreceksin hayatýn aslýnda ne demek olduðunu
Aðlamaklý bir halde baþýmla onayladým söylediklerini

Ve sonra gitti boyacý iþi de bitmiþti
Aslýnda benim sandýðým ayak-kabýlarýmý deðil
Yüreðimi boyamýþtý,cilalamýþtý
Yüreðim artýk boyacý bir çocuðun
Duayen bir emanetçisi...

Sosyal Medyada Paylaşın: