öncemiz ve sonramýzýn bu noktasýna, bir melek heykeli konsun tam ortasýna kanatlarý açýlmýþ da iki yana, kuþtüyü olsun….
bak gene camlarý kýrýyor çocuklar, þimdi kapý zillerini de çalýp kaçacaklar koþalým peþlerinden, yakalayalým ya da dur biraz, biz olalým o çocuklar biz olalým o çocuklar, tahta tüfek kadar anarþist ve masum yüreklerimizle karanfil kokusuz izbelerde, karanfil kokulu sigara gibi tüten nefesimizle tanýnmamýþ heyecanlar ki benzemez, çarpým cetvelinin yanlýþ çarpýmlarýna ilk ben olayým fena mý, bir merdiven altýnda dudaðýný titreten, dudaklarýmla.
/bir sýcak denizden esen damlanýn, bozkýr ortasýnda çiçek olup açmasýdýr/
beraber öðrenelim toz-toprak içinde, ilk alfabesini yaþamýn ve ayný siperde insandan yana ter kokalým, çýrýlçýplak güneþlerin el deðmemiþ bekaretinde sonra ayný denizin sularýnda ve gökyüzünün mavisinde, açýlsýn kanatlarýmýz kanatlarýmýz açýlsýn kuþlar gibi baðýmsýz, aðzýmýzda inadýna zeytin dalýmýz yani böyle gelseydik canýmýn içi, kaçtýðýmýz bilinmezlerden bu heykelin altýna anlatýlmaz zifaf gibi saklanacaðýmýza, üstü çizili yaþamlara, satýr aralarýnda.
/ve mücadelenin bir yaþam boyu ve güneþe doðru, beraberce yapýlmasýdýr/
* * *
gün aynasý dönerken, gece sýrrýna, süslesin resmimiz ayný duvarý, yan yana düþmeden daðýnýk saçlarýma, günün son ýþýklarý….
bak kýrdýðýmýz bütün camlarýn yerinde, renk açýyor en coþkulu cam güzelleri biz bizi yakalayamadýk ama, iþte ayný koltukta izliyoruz, akþam haberlerini þimdi ýþýklar söner, bir serin yel eser ve açýlýr perdesi düþünülmemiþ düþlerin düþlerin düþünülmemiþ el yazmasýdýr, okunmamýþ romaný gelecek günlerin gene ilk heyecanlar gibidir, ayný güneþin ýþýk olup doðmasý gözlerimizin içine ve hep ben olayým fena mý, bahar ateþi gibi hasretini terleten, kapý eþiklerinde.
/ama görünmez bir nokta ki çizginin en baþýnda ya da sona doðru bir yerde/
yani sevdiðim, bildiklerindir senin de, yaþama dair ne varsa, benim bildiðim onun içindir ki gün geldi, adý aþk olan bahçede, balýný topladýk ayný çiçeklerin baþýn omzumdayken, senin adýmladýðýn sokaklara, düþmese de benim gölgem ne fark eder ki, anlamý sýfýrlanmýþ ayrýlýðýn sözlüklerde, anlatabildim mi bilmem bilmem anlatabildim mi canýmýn içi, üstü çizili yaþamlarýn fosforunda parlýyoruz kimse bir þey anlamýyor, ya biz dersen, neler yaþadýðýmýza en çok biz þaþýyoruz.
/orada baþlayan ve yaþanan her þey, imkansýzlýk tüneline ýþýðýn yansýmasýdýr / Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.