Son vedam olsun sana, Gecenin koynunda yýldýzlar uyurken, Gecenin aydýnlýðýnda pencerene býraktýðým, Solmasýn diye gögsümde taþýdýðým gül ile birlikte..
Son bakýþým olsun....; Gündüzün aydýnlýðýnda sislenen gözlerimle, Aydýnlýða kapadýðým penceremde, Karanlýklarý yudumlayan her nefesimde, Adýný anarak son bulsun...
Son kez tutuþum olsun..; Hoyrat nasýrlý ellerimle okþadýðým ellerin, Avuçlarýmda sakladýgým yüreðin, Yastýðýma býraktýðýn bir tel saçýnla son bulsun.
Son kez sana gelen ayaklarým..; Taþ döþeli kaldýrýmlarý týrmanýrken, kýrýk camlar üstünde kanarken, Nefessiz kapýnda yýgýlýp kaldýgýmda son bulsun.
Ve avuçlarýndaki yüreðimle..; Her darbelerine aldýrmadan seni seven, Hayasýzca uyandýgýmýz sabahlarda sana titreyen, Ýhanetinle yakýp küle çevirdiðin yüreðimle son bulsun.
Sen zalim,sen firari sevdam.... Bir gün kapýnda kanlý bir gül ile uyanacaksýn, Titreyen ellerin ve magrur endamýnla avuçlayýp, Derinden bir ahhh ile yýðýlýp kalacaksýn..
O an anlayacaksýn Artýk herþeyin bittiðini.Musa Ataç
Sosyal Medyada Paylaşın:
suskunkalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.