Ne zaman bir ayak sesi Kapý gýcýrtýsý duysam, Sen geldin sanýyorum. Düþünce sükutu hayale, Yüreðim burkulur,gözlerim dolar öylece.
Ne zaman bir meltem hissetsem yüzümde, Senin nefesin sanýyorum.. Siðaramýn dumanýyla hayalini çiziyorum, Küf tutan duvarlara, Tadý senden,kokusu senden gelir.
Nedir içimdeki bu dayanýlmaz ýzdýrap, Bu süreksiz hüzün,yandýðým ateþ..? Bil ki seni beklediðim içindir. Uykularýmdan korkuyorum artýk, Belki girmezsin diye uyumuyorum. Oturdugun kanape,giydiðin pijamalar Hala seni bekliyor durdugu yerde, ....ve birde ben sensizliðin oldugu cehennemde.
Herkes birþeyler bekler.. Yaðmur bulutunu,günahlar sevaplarýný, Hastalar þifasýný,gelinse düðününü, Her bekleyen korkusunu ve umutlarýný, Benliðimse yalnýz seni bekler.
Sen gelinceye kadar perdelerim hep kapalý, Rüzgar girmesin,güneþ dogmasýn diye Hep ben kahrolacaðým..., Soguk karanlýðýn.Sensiz yalnýzlýðýn kollarýnda... Günlerce gecelerce isyan edeceðim, Nerdesin güzçiçeðim nerelerdesin diye.
Hala umutluyum güzçiçeðim... Birgün ansýzýn "merhaba"diyeceksin, Ýnan ergeç geleceksin tanrýdan diliyorum, Yýllar sonrada olsa bile.... Hatta öldüðüm gün gelsende.. Bütün yalnýzlýgýmdan bekleyiþlerimden sýyrýlýp Öldüðümü unutacaðým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
suskunkalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.