ra
ben seni şiir yazarken unuttum
ben seni þiir yazarken unuttum
sen beni birkaç fotoðrafta aradýn
ne tükürdüysem biçare yuttum
gýký çýkmaz, tahammüller dargýn
ne mümkün, yaranamadým
ben seni þiir yazarken unuttum
telefonlarýna çýkmadým, çýkamadým
kim bilir, belki gücendin
telafisine dair olanca bir gayret,
ne dil damak kuruttum
aldýrmayan sen yine sendin
darýlmana býkmadým, býkamadým
estiðince içerlemelerinde hep hayret
gözlerinde olanca bir buluttum
simsiyah bir bulut, azabýndan yýlacak
omuzlarýndan güneþi silkeceksin
dudaklarýndan birkaç söz dökülecek
gözlerim fal taþý gibi açýlacak
belki senin þiirini yazarken,
aklýmý baþýmdan alacak;
belki de felaketim olacak nefesin
elbet ýskarta çýkar sözler bazen
isyanýnda bin kiþi ölecek
ve þüphesiz baþý çekeceðim ben
bu hengâme benim, biliyorsun
ve sen, bu katliamdaki tek masum
kalemler kýrar gibi kahreden
her hükmüne ince bir boyun
vurulacak son sözünde hemen
ben seni sende unuttum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.