aðý koptukça yenisini örüyor örümcek
duvarý yýkýldýkça yenisini yapýyor aþk
keþke terk ettikçe gelsen
iþte o zaman yenilenir bu kalp
bir oda
iki sigara
üç yüz
ve dört duvar
zihnimde kalmýþ ayak izlerin siliniyor
duvarlardan biri yýkýlana kadar
yanýlsama bir beden içinde ruhum
gölgeler þehrinde nü resimlere bakar
sufice bir söylem ahenginde dolanýr
büyür büyütür durmadan
küçülünceye kadar
her þeyin teksesli olduðu zamanlarý hatýrla
öznesiz kalmýþken her cümle
bir atýmlýk düþ kurar sevda
sýrrý kanatlarýna kazýnmýþ meleklerin
yazýlmamýþ yazgýsýnda uyurken zaman
benim aþklarým dýþarýda kalmaz
yazýldýðý duvarlarda rüzgarla fýsýldar
bir yaný sessizlik
bir yaný yalnýzlýk ahir ömrün
paylaþmýyor geceyi hiç kimseyle
bundan öte yol giderim diyen yalan söyler
doðrusu duvar diplerinde sus menzili kadar
ara mesafedeki uzaklýktan dönerken
yakýnlýk çýkmazýnda camdan kalp kýrýlýyor
iki nokta arasýnda “yeter” çýðlýðýyla
yedi kat arþ-ý aþk’a piþmanlýk koþuyor
oysa içimde yedi uyuyanlar
durup durup seni seyrediyor
yüzünün solduðu acýya boyadýðým bu duvarlar
kuytulukta kalmýþ intiharýmý aðýrlýyor
hangisine yaslandýysam aðýrlýðýmca
önceki hafýzamdan
üzerime üzerime sesin geliyor
þimdi bu kentin en geç saatinde
unutmakla kovalamaca oynayan
...düþlerim
birer birer gerçekleþirken
aramýzdaki duvara fotoðrafýný asacak
vardiyaný doldurana kadar…