öğrendim işte!

sormadým sana dikkat ettin mi?
bugün de sormadým ve öylece baktým sahil boyu denize...
hafifçe dudaklarýma, dilimin ucuna geldi ama sormadým
tuttum kendimi ve söylemedim;
bana da kimse sormamýþtý ki!
bende bilmeden yaþadým herþeyi,
nerden bilebilirdim ki?

bugün de çaðýrmadým seni farkettin mi?
çaðýrmadým çünkü ne sen gelecektin ne de ben;
biliyordum...
adým gibi emindim senden ve benden!
beni de kimse çaðýrmamýþtý ki!

kimse anlatmadý mutluluðun hiç olmadýðýný ve hiç gelmeyeceðini,
beklediðim yerde donup kaldým günlerce aylarca yýllarca...
seni çaðýrsam sen de gelmezdin;
çünkü sen mutluluk deðildin ve
olamazdýn...
ne senin bana hayrýn var ne de benim sana...
yalan mutluluklarýn sahte gülümsemelerini yaþýyor,
palavra sinemalarýnda olmayan bir filmi izliyoruz senle!
var git yoluna sen de;
bekleme boþuna beni de
artýk ayný yolda yürümeyeceðim senle
beni de kimse yürütmedi ki zaten tutup da kollarýmdan!
düþe kalka öðrendim iþte...

Sosyal Medyada Paylaşın: