zor kadýnlarýn mor düþlerinde çürürken o boþ kaldýrýmlarý inadýna yürüme nöbetinde yýrtýlýr emanet topuklarým iþtahla kanarým kendime kabuk baðlarým çözülür, dualar yetmez, çaputlar tutmaz ya göz yaþlarým… uçsuz bucaksýz çöllerinde ölebilmekse yalýn ayak düþlerin faturasý sen diye bir kumaþla örtüp gömsünler zihnimi nasýl olsa seni baþa sarar terbiyesiz film þeridi gözlerim oysa seni seyretmeyi bile kaldýramayan bir bünyeyle hep sana bakan pencere diplerinde þifa niyetine tokatlar bekledim bir mucizeyi bekler gibi
ahmak bir firarla çýkarým içimden umuduma damladý hüznün, en fazla mermer çizer piþmanlýðýmý erkekliðimin dýþ cepheleri sýyrýlýr senle ilgili her þeyi karanlýk vurur zor kadýnlarý rüzgargülleri vurur mor düþleri ýskalamaktan sesim yýrtýlýr tutamam o vakit yelkovaný kýrýlýr zaman kumbarasýnýn kurgusu, akrep uyur susuz dudaklarýmýzýn nezaretinde var olmayý hayal etmeyi bile beceremeyen pagan dinlerin dualarýnda bir tören ýslah edilmeden sunulan bir intihar düeti, senle ben ne zaman dinlesem etimi döver iskeletim bilirim o vakit ruhum yýrtýlýr
04:15
Alican Doðar Sosyal Medyada Paylaşın:
Alican Doğar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.