kalk gidelim oğlum!

kalk gidelim oðlum
buralar bitik, buralar saðýr biz cumhuriyeti
buralar yýkýk üstümüze geceden sabaha
tuzla daðlandý dudaklarýmýz
tadý yok kurgularýn da korukularýn da
kadýnlar bizle oyalanýr gibi hep
dinlemekten yoksun herkes
telaþla kendine dönmekte...

kendi için ölmekte herkes
buralar toz toprak göz göze gelememek
ölünecek yer bulamamak
dayanamamak kýsaca
o yüzden kalk gidelim oðlum
aðladýn mý duyulacak sanýyorsun kalp aðrýsý
aðlaki duysunlar sesini
iyimser olmakla yürür giderim sanýyorusun ya
yürü de yýrtýlsýn ayaklarýn

mucize bekliyor onlar
bir kaç mum daha yakýp sabaha
isli bir karanlýðýn içinde
çürümüþ et kokusu tütsü bedenler
iyimisermiþ... ölüyor farkýnda deðil

mesafeler bile güzel aslýnda
yangýnda kaybolacaksa her þey
ama izi kalýyor bilirsin
jilet gibi damarlarýnda gezinen
sarhoþ sevdalardan baþkasý deðil
için karanlýk sözcüklerin yarým
kimse istemiyor seni
özlemiyor kimse kimseyi
kalk gidelim oðlum
nedenini sonra icad ederiz...


Alican Doðar
Sosyal Medyada Paylaşın: