İsimsiz Roman -1-
I
Bir kitap geçerse eline, Ýsimsiz roman diye,
Baþ kahramanlarý sen ve ben,
Konusu bir aþk hikayesi,
Ve içinde kurumuþ bir hayat gizli...
II
Ýsimsizdi bu roman,
Ben Mecnundum seni seven,
Sende Leylam,
Ben seni hayat gibi sevdim,
III
Belki karþýlýksýzdý bu aþk,
Belki platonik aþýktým ben,
Mecnundum þiirlerime küsen,
Sen, benden habersizdin,
Sen, benim ulaþýlmaz sevgimdin,
Hem derdim, hem çaremdin,
Ve inanki sen benim kaderimdin...
IV
Leyla’ya sormuþlardý , Mecnun’un hali senin sevginden mi ? diye,
Evet demiþti Leyla,
Ve demiþlerdi yine; sen, o kadar da güzel deðilsin,
Mecnun seni nasýl sevdi bu halde,
Leyla cevap vermiþti, siz beni Mecnun’un gözüyle mi gördünüzki?
Onun sevgisiyle mi sevdinizki?
V
Evet, ben seni mecnun gibi sevdim,
Onun için yazýldý bu roman zaten,
Ben romaným, hayatým roman þimdi,
Baþý güzel, sonu belirsiz olan,
Ve sevdam içinde bir dert þiirlere konu olan,
VI
Ben, Mecnundum sevgimden,
Mecnun gibi sevgisinden,
Kavrulup çöllere düþen,
VII
Þiirlerim dertliydi, suskunluðum saygýmdan,
Ben romandým, ben þiirdim, ben sevdaydým,
Senin aþkýndan kuruyan bir güle,
Ölüp, topraðýna can olup canýna can katan...
VIII
Ben Mecnun’un gözüyle görmüþ, sevmiþtim seni,
Ve Leylam demiþtim...
Hem ölümüm, hem yaþamým demiþtim,
Fakat sen Leyla’dan daha güzeldin...
/Benim sevgim düþlerimde,
Düþlerim heybe gözünde saklý,
Ben ise sevgimi aramaktayým.../
Mehmet Akif Aksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.