YAĞMA YAĞMUR...
Yaðma yaðmur,
Ne olursun yaðma…
Ýçime akýttýðým göz yaþlarýmý,
Dýþýma vurma.
Sen yaðdýðýn zaman,
Benim dünyam karýþýyor,
Sonsuzluða dek yürümek istiyorum,
Yaðan yaðmur altýnda,
Sonsuzluða uzanan yollarda…
Islak saçlarýmdan düþen damlalar,
Gözümün önünden akar da akar,
Seninle bir olur her bir damla,
Ne olursun artýk yaðma…
Yaðarken þemsiye yapmak isterim,
Ufacýk bir dal yapraðýný,
Yaðma yaðmur,
Zaten kader örmüþ bana aðýný,
Elimden almýþ biricik kanaryamý…
Bilirmisin yaðmur,
Sen damla-damla yaðarken,
Ben sonsuzluklara yürürken,
Sevgilimin hayali olur yanýmda,
Görürüm onu karþýmda…
Fakat her düþen damla gibi,
O hayal kaybolur bir an,
Zannederim
Onu yaðmur damlalarý götürdü,
Kara talihimi þikayet edeyim kime,
Yaðma yaðmur
Yaðma da,
Bitsin artýk bu çile…
19.04.1982
Saðmalcýlar/Ýstanbul
Necati ÞÝMÞEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.