üzerinde yazlýk sinema yazan bir beyaz perdeyim. gazý alýnmýþ sade gazoz ve sakýz leblebisiyim. þimdi kar yaðýyor, onun için yanmaz ýþýklarým boyasý döküldükçe daha da yoksullaþýr tahta sýralarým.
ama siz beni otuz belki kýrk, elli sene önce görün. bakýn hangi gizli sevdalarýn buluþma yerindeyim. sýranýn bir baþýnda sen otururken diðer baþýnda ben. aramýzda halan, teyzen belki kuzenlerin ve yengen . elimizde kaðýttan külahlar içinde kabak çekirdekleri. boyunlarýmýz tutulurdu bir yandan soluksuz çitlenirken diðer yandan da aralardan görebilmek için birbirimizi. makinist her zaman filme en az on kere makas atarken býrakýrdý dizginleri elinden nedense biz oradayken. ne güzel þarkýlar söylerdi iki yana dizili kavaklar.
film biter, ýþýklar yanardý, pencerelerde ve iplere dizili inci taneleri gibi aðaç dallarýnda. o sabah radyoda dinlediðimiz þarký çalardý gene sonuna kadar sesi açýlmýþ bozuk ayarlý hoparlörde. ikimiz, hiç izlenmemiþ bir filmin son izleyicisiydik. sorsalar adý ne, baþ rolde kim, inanýn bilemezdik. bugün ne kadar yabancý isek kendimize böylesine o günden sonra hiçbir filmin oynamamasýndandýr yazlýk bahçe sinemalarýnýn beyaz perdesinde.
Cevat Çeþtepe
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.