**********genetik sevda*********

Mecnun benim asil soyum; sen de benim son öykümsün..
Dökülürsün ince tele; nakaratým son türkümsün;
Ömür de bir, bir kez açmaz fulya gibi mor gülümsün..
Çözemedim bir tek düðmen, Leyla gibi kör düðümsün....


Senin lehçen inkar dolu, gözler benim muhatabým..
Teslim oldum, zincirliyim; itiraza yok imkaným;
Benim adým Kerem deðil alma benden intikamýn,
Hünkar olsan zindanlara sehpalarda son sözümsün...


Kaydýk yaydan, kader sana; Havva dedi bana Adem
Sýr tüterken mavi ocak, görüþmüþtük muhtemelen;
Döneceðiz aslýmýza ben sürgünüm, sen mecburen,
Mehtap olur göz bebekler en zifiri sevdiðimsin..


Mor þafaklar dökülürken mahmurlaþmýþ yar üstüne;
Ayçiçeði döner durur baþak baþak bar üstüne,
Kat kat germiþ al perdeyi yüzündeki ar üstüne,,,
Sýr tutmuyor soyut ayna hayal meyal gördüðümsün..


Ters okuma bu destaný her ahým bin kanat olur
Mecbur oldu Havva soyu mizacý çok inat olur
Ýki cihan bir tek perde aralansa vuslat olur.....
Tefsir olmaz bir tek telin, en genetik sevdalýmsýn......

18.05.2009

Ýlhami Bulut



Sosyal Medyada Paylaşın: