SEN HABERSİZ...

Neredeyim?
Biliyor mu beni unutan yüreðin?
Ve;
Elimde ne var biliyor mu?
Ne yapýyorum yalnýz baþýma ?
Bilemezsin ki!
Unutulmuþum sanýrým; unutamadan!..
Faroz limanýnýn en ucundayým; güneþ altýnda
Kapkaranlýk zaman dilimlerinde gezinir ruhum
Bedenimde ateþler dolaþýrken benliðim üþür
Çünkü;
Çünkü elimde eski bir resimde anýlarým aðlarken ruhum büzüþür...
Deniz var arka fonda;
Gökyüzünde seviþen iki martýyý yakalamýþ objektifi kameramýn
Güneþ gülmekte bulutsuz bir gökyüzünde
Deniz alabildiðine bir çarþaf gibi uzanmakta...
Oynaþan karabataklardan
Ýki tanesinin tam denize dalýþýný yakalamýþ makinem...
Sen;
Sen habersiz!...
Sen vurdumduymazcasýna gülümsüyorken uçup giden zamana
Gözlerin gözlerimdeydi
Hayat dönüyordu iþte, dönüyordu akýp giden zamanda karabasanlarýma...
Þimdi bir kör kuyu gibi oturmuþum; kalmýþým resmin ile baþ baþa
Sana çektiðim bu resimdeki denizin ýslaklýðý avuçlarýmda
Martýlar hâla daha gülüyor
Karabataklar yine oynaþýyor denizde
Güneþ yine gülüyor bulutsuz gökyüzünde;
Ben yanýlgý yaþýyorum kendi baþýma
Her þey yerli yerinde
Fakat avuçlarýmda deniz suyu yok;
Gözyaþlarým ýslatmakta resmindeki hasret derinliklerini
Rüzgar ýslýk çalýp üþütüyor þimdi
Yanaklarýmdaki gözyaþý izlerini!...


Metin Kaya ÝLHAN
TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın: