ANNE

Anne, öncesini bilmem, hatýrlamýyorum
Sokaktan beni eve zorla götürdüðün,
Zamanlarý hatýrlamamak mümkünmü.
Sabah ter temiz giysiler giydirdiðin,
Aksama kirden tozdan görünmez olurdu.
Hele bide yemek saatlerinde,
Sokak, sokak beni aramam,
Bulduðunda da eve götüremediðin için
Sokak ortasýnda zorla karnýmý doyurman,
Unutulurmu anne, dün gibi aklýmda.

Anne, aksamlarý elim yüzüm toz çamur gelirdim de
Gelir gelmez güðümde ýsýttýðýn suyla,
Naylon leðene oturtur yýkardýn beni.
Misler gibi paklar, ellerinle yanaklarýmý sýkar,
Öyle bir derinden öperdin ki,
Unutulurmu anne, dün gibi aklýmda.

Anne, erkenden yatýrýrdýn beni, zaten yorulurdum,
Akþama kadar yaramazlýklardan, hemen uyumazdým.
Bazý akþamlar komþular gelirdi beni sana þikayete,
Kiminin camýný taþlamýþým, kiminin tavuðunu kýþlamýþým,
Kiminin bahçesinden birkaç meyve aþýrmýþým.
Gelir sana söylerlerdi, ben uyumuþ numarasý yapar dinlerdim.
Onlar gittikten sonra beni bir korku sarardý.
Bana kýzacaksýn dýye korkar, yorganýn altýna girerdim.
Sen yataðýma gelip yavrum der öper, yorganýmý düzeltirdin.
Unutulurmu anne, dün gibi aklýmda.

Anne, tarlaya giderken benide yanýnda götürürdün,
Sabah azýðýmýzý alýr tarlanýn yolunu tutardýk.
Tarlaya geldiðimizde ilk iþin, salýncak kurmak olurdu.
Sen çapa yapmaya baþlardýn, ben sallanýrdým.
Arada yan bahçelerden biseyler aþýrýrdým.
Gördüðünde kýzar “yavrum bizimde var derdin”
Bende býliyordum bizimde vardý ama,
Yaramazlýk olacak ya, yapardim iþte.
Öðle vakti azýðýmýzda ne varsa oturur yerdik.
Soðan, domates, biber, yoðurt ne varsa.
Ne tatlý olurdu kuru ekmekle bunlarý yemek.
Þimdi yediðim en güzel yemekler bile o tadý vermiyor.
Unutulurmu anne, dün gibi aklýmda.

Anne, büyüdüm delikanlý oldum, yine az çektirmedim sana.
Yine akþamlarý þikayetçilerin ardý arkasý kesilmedi.
Sadece sikayet sebepleri deðiþti,
Mahallenin kýzlarýnýn anneleri yokmu.
Neymiþ kýzlarýný rahatsýz ediyormuþum,
Kadýnlarla kavgaya tutuþurdun,
“benim oðlum yapmaz öyle seyler” diye tuttururdun
“kýzlarýnýzý tembihleyin rahat býraksýnlar oðlumu”
Der beni sonuna kadar savunurdun.
Unutulurmu anne, dün gibi aklýmda.

Anne, ben askere giderken göz yaþlarýn sel oldu.
Boynuma sarýlýp “vatan borcu oðlum” diyerek uðurlamýþtýn beni,
Ýlk ayrýlýþýmýzdý, anne senin yanýnda aðlamadým, üzülme diye,
Otobüs hareket ettikten sonra gözlerime dur diyemedim.
Bana yazdýrdýðý mektuplarýnda, yavrum;
“nasýlsýn, rahatmýsýn, harclýðýn varmý, kendýne ýyý bak, hasta olma “
Tembýhlerýn vardý her mektubunda,
Ha bide beni uðurlarken döktüðün göz yaþlarýn vardý,
O satýrlarýn arasýnda.
Unutulurmu anne, dün gibi aklýmda.

Anne, askerden döndüðümde sevdiðim kýzý isteyelim demiþtim.
Senin düþündüðün baþkasý varmýþ olmaz demiþtin.
Arkamda ýlk durmayýþýndý bu, bana ýlk hayýr deyiþin,
Yinede benim sevdiðimi kýzý gidip istemiþtin.
Sanki beni senin elinden alýyorlarmýþ gibi,
Nasýl da benim için kavgalar yapmýþtýn.
Unutulurmu anne, dün gibi aklýmda.


Anne, seni yeni yeni daha iyi anlýyorum.
Senin yerini hiç kimsenin tutamayacaðýný.
Evlat sevgisinin yüceliðini, fedakarlýklarýný.
Anne inan hiç kimse yerini tutmuyor.
Ne yar, ne evlat nede bi baþkasý.
Senin kadar kimse feda edemez kendini bana.
Senin ellerin gibi hiç bir el okþamadý yanaklarýmý.
Senin kollarýn gibi hiç bir kol sarmadý beni.
Hasta olduðumda senin kadar yürekten,
Kimse sabahlara kadar beklemedi baþýmý.
Unutulurmu anne, dün gibi aklýmda

Anne ellerin nerde
Anne yüzümü okþayan
Anne kollarýn nerde
Yavrum deyip bana sarýlan.
Anne.

Sosyal Medyada Paylaşın: