TEK SEVGİLİ: "ANNE"
Sinmiþ bir köþede aðlýyordu küçük kýz
Süzülen yaþlarý, arkadaþý oldu.
Islak kirpikleri düþmüþ, ýssýz
Damlalarla vedalaþýr, gelmez sonu.
Hayat erken çaldý hüzün kapýsýný
Acý kuþattý, dört duvarda yalnýz.
Küçük ellerine baktý birden, cansýz
Elleri yasemin kokulu saçlarýný taradý.
Baþýný hýþýmla havaya çevirdi
Yaþlarýný sildi, sildi, sildi…
Baðýrýyordu: “Allah’ým yanýnda mý sevgi?”
Titriyordu incecik bedeni.
Üþüyordu, korkuyordu
Dört duvar sardý sarmaladý.
Bekleyiþler ve çaresizlik karýþýmý
Elleriyle boðuyordu ruhunu.
Ayak sesleriyle irkildi hafiften
Yaklaþýyordu giderekten
Kapý aralandý
Duman gözleri ona daldý.
Küçük kýzýn gözleri büyüdü
Yüzü aydýnlýða büründü
Gülümsedi, haykýrdý hayali:
“ Sevgi, sevgili, tek sevgili!”
Fýrladý, ona yaklaþtý
Baktý; uzun uzun seyre daldý
Ve dökülüverdi kelimeler kendince:
“ Seni çok özledim tek sevgili, anne!”
Yazgülü Tunar
“balaban Kent Þairleri”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.