Yok mudur?

Býrak artýk inadý, el gibi bakma öyle,
Sevdadan söz etmeye, dilin yok mudur senin?
Hasretinle baþ baþa, beni býrakma böyle,
Sevene uzatmaya, elin yok mudur senin?

Gayrý hükmü kalmadý, baharýn da yazýn da,
Hak’tan tek seni diler, gönül her niyazýnda.
Söyle hele sevgili, yoksa gönül sazýnda,
Aþkýný anlatmaya, telin yok mudur senin?

Derler ki, hasretlerdir, gönülleri daðlayan,
Bir tebessüm, bir bakýþ, ümitleri saðlayan.
O gönlünden kaynayýp, sevgilerle çaðlayan,
Aþýðýný atmaya, selin yok mudur senin?

Sensiz baþ baðlar sanma, bende açtýðýn yara,
Hasretin eleminden, her günüm dünden kara.
Ýçimdeki arzular, vermez bir lahza ara,
Bin ümitle tutmaya, dalýn yok mudur senin?

Þu dünyada düþeriz, akla gelmedik derde,
Bazen sabýr yiter de, suç ararýz kaderde.
Çýrpýnýrken bu gönül, ýstýrapta kederde,
Hayatýma katmaya, balýn yok mudur senin?

Bak geçiyor ömürler, günler haftalar derken,
Dolar bir gün vadeler, hep umulandan erken.
Sevda baðýnda hâlâ, gezmeye fýrsat varken,
Sinende koklatmaya, gülün yok mudur senin?

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın: