gidersen

GÝDERSEN

Gülümsemek sana ne çok yakýþýyor.
Gözlerinin etrafýnýn olgun duruþuyla buruþmasý.
Bir þelale gibi akarken gölün yüreðine
Yakamozlar dans ediyor gözlerinin kuytusunda.

Yalnýz olunmaz bu yollarda;
Gidersen üþürsün, kalýrsan yanarsýn.
Býkýlýyor zamanla durgun bir hayattan.
Nehirleþip akmak istiyor yüreðim,
Can vermek istiyor tene topraða,
Susuzluktan yurtsuz kalanlara.

Hayat kýsa ama, dolu, anlamlý olmalýydý.
Gidersen yurtsuz(luðun),
kalýrsan yurdun, yurdum.

Ah bir yoldaþýn olabilseydim.
Saplanmýþ damarlarým topraða;
Topraðýn altýndan ulaþýr sana.
Koparsa ölürüm, gidersen ölürüm.

Bir çoban kavalý duyulur yaný baþýmdaki patikada.
Gelirler; geliyorlar.
Yapraklarýmý yerler, suyundan içerler.
Çoban yüzünü yüzüne sürünce
Yüreðim kanar caným; caným yanar.
Gölgemde oturur, içimde boðar beni isyan.
Dokunur damarlarým sana, dokunur tenin bana.

Sana mecbur olmamdan çok tutkunum.
Gidersen çürürüm, kalýrsan yanarsýn.
Bende tutkun bir hastalýk;
Ne gölgem kalýr ne de meyvem.
Yüreðimde ayrýlýk, gövdemde vefasýzlýk baltasý.
Acýmasýz darbelerle yaralanýrým.
Ama gidersen ben ölürüm, kalýrsan sen...

Al tohumumu sürükle akýntýnda.
Orman olur vefalý yarýnlara.
Sen yaðmurlarla büyürsün gölün yüreðine.
Belki de okyanus olursun.
Yetersin zaten onlara, daha sonrakilere.
Gidersen ben ölürüm,
Kalýrsan sen.

20.6.2005


Sosyal Medyada Paylaşın: