BELKİ

Uzaklarý görüyorum baktðým heryerde,
Elimi uzatsam tutabilecekmiþim gibi güneþi.
Dokunsan yanar mýyým?
Küllerim savrulur mu birkez daha yalnýzlýða?
Eline alýr mýsýn;
Artýk gerçekten hayal olmuþ bedenimi?
Yoksa üzerine mi basarsýn birkez daha;
Güneþ gibi yaktýðýnýn..
Sahi arkana bakar mýsýn?
Elindeki küllere bana gösterdiðin yüzünle mi bakarsýn?
Yoksa ellerindeki sen’le mi?
Bir aynaya bakabilir misin;
Gözlerini kýsmadan?
Nasýl görürsün kendini;
Olduðun gibi mi,dev bir aynaya gülümsüyor gibi mi?
Benim seni gördüðüm gibi göremezsin,
Seni hissettiðim gibi de hissedemezsin sen beni.
Sen beni gerçek yapamazsýn..
Sana doðan ruhumu görememiþken,
Küllerimden beni yaratamazsýn..
Belki saniyelerle sýnýrlý zamanlarda bakarsýn ardýnda býraktýðýna,
Bir an düþünürsün belki imkansýzlýklarý
Ve imkansýz diye birþey olmadýðýný anlarsýn belki.
Aslýnda herþeyin bir masal gibi olmasý gerektiðine inanýrsýn,
Sahip olduðunun imkansýz bir masal olmadýðýný,
Belki anlarsýn...
Zamanýn bir kum saatinden öteye geçemediðini,
Ve akan her kum tanesinin geri dönüþünün olmadýðýný..

_Yaðýþ_
Sosyal Medyada Paylaşın: